Klem in die kaak?

Sy staan voor my in die ry.

Die verkoopsdame skud die items professioneel uit om dit op te lui en op te vou.

Huh-uh, daai wat ek hier vlakby my gadeslaan, gaan nie daarin pas wat daar in daai sakkie gesit word nie …

Dis daai stywe goed. Sommige stiliste meen dis wat elke vrou in haar kas behoort te hê. En aan haar bas behoort te hê.

Ek kry engtevrees. ‘n Benouenis pak my beet. Ek dag die gloede is weer terug. Sal ek die vrou waarsku? Of dalk koop sy dit vir haar tienerdogter…

Ek dink aan daai dag toe ek vir my enetjie gekoop het om die koue bolangs weg te hou. Toe ek dit aantrek, het dit ekstra stamina vereis. Toe ek dit wil uittrek, was ek byna in ‘n spasma. Toe ek dit vir my dogter wil skenk, lag sy lekker oor ons dieselfde gevoeltes oor die besigheid het.

En die vrou voor my koop twee! En dis vir die kant wat mens soms skielik moet aftrek.
Sal sy goeie beheer hê? Uitstekende wilskrag? Weet sy van mind over matter soos wat ek en vriendin in Afrika moes toepas as die busbestuurder nog ver van ‘n stilhouplek in sy visier het? Tot die uiterste toe? En dan moet mens nie eens begin dink aan daai onbedaarlike giggel nie. Nee wat, dan is dit tickets! Weet die vrou mens kan nie die onderlangses terugneem as jy eers by die winkeldeur uit is nie? En dat daai materiaaltjie nie geskik sal wees vir vloerlappe nie…

O, wat ‘n wonderlike verligting gaan dit wees as sy daai besigheid uittrek. Die heerlikste vryheid! Dit laat my wonder oor daai een wat altyd ‘n skoennommer kleiner gekoop het as wat moes – want dit was so heerlik om daai skoene saans uit te trek…