Hoe ver is jou onthou?

My lewe voel soos fases.

Van baba-wees weet ek niks.

Van kindwees onthou ek die Langstraat-huis op Bredasdorp met my pa se kantoor styf langsaan. Die lang tuin met die garage (ja, daai dae was dit die woord wat mens gebruik het) aan die onderpunt langs die groot moerbeiboom, die houtswaai, die groot tuin en  eendedammetjie… Lekker speel in die groot ou kokerboom in die agterplaas en al die Saterdagmiddag flieks se serials oorgespeel het! Tannies wat kom baby-sit en Bybelstories met slaaptyd lees – en bewaar jou siel as jy nie die antwoorde ken van die vrae na daai Bybelstorie nie... Buurkinders  - beide kante dierbare Joodse gesinne.

Laerskooldae. Kuiers by die oupas en oumas op hul buurplase. Baie spesiale kuiers by familie in Kaapstad waar ons sorgeloos kon rondloop in die stad en op en af met die roltrap in OK Bazaars gery het en elke hoed opgepas  het – met die nodige gegiggel. Toe nie geweet dat kinders ontvoer kan word nie! Ook nie dat mense mekaar kwaad wil aandoen nie.

Hoërskooldae, tienersake. Kosbare vriendskappe.

Studentwees. ‘n Nuwe lewe. Die mooi van dinge om my. Stellenbosch!

Juffrou-wees by ‘n verbeteringskool vir meisies (van hulle so oud soos ekself!). Die kennis maak met “die wrede wêreld daar buite. (Soos manlief tersluiks opgemerk het: Jy het nie verbeter nie, so hou maar op!)

En toe is ek ‘n grootmens! Maar was ek toe al ‘n volwassene? Dis die verskil tussen
being grown-up and being an adult. Laat mens nogal dink wanneer daai volgende een gebeur het!