Elkeen uniek!

Dit het my nogal ‘n paar jaar – ‘n hele paar jaar – geneem om van myself te hou.

‘n Gebrek aan selfvertroue en gevoel van minderwaardigheid was maar die las waarmee ek myself as kind en tiener gekniehalter het.

Onlangs staan ek in die hysbak saam met twee pragtige moderne jongmense. Ek druk ingedagte die hysbak se knoppie … die verkeerde een … en lag so half verleë met die verskoning dat dit nou maar die dinge is wat oumense doen. Ek gee toe sommer raad vir die twee jonges: “Enjoy your youth! It passes so quickly!” En hulle openbaar toe beide aan my dat hulle hul kinderdae meer geniet het. I don’t like the adult thing volgens die een, word toe deur die ander een beaam. En ek kan eerlik erken dat ek my volwasse lewe meer geniet as wat ek my tienerjare geniet het. Ek was so onseker van myself!

Met die jare het ek ook die wysheid ontvang dat dit ‘n geestelike opdrag is om mensself lief te hê. Hoe dan  kan ek anders my naaste liefhê as ek voortdurend myself afkraak?

So met die verhuising na ‘n woonstel en uit die bekende omgewing, is ek skielik baie meer aangewese op myself. Manlief geniet sy nuwe kontrak en gaan soggens met ‘n lied in sy hart en met ‘n huppie in sy stap werk toe. Ek moet myself bedags vermaak.

En ek moes myself leer ken. Nogal ‘n voorreg om ‘n slag te kan voorraadopname doen van mens se lewe. Nie maklik nie, nie altyd lekker nie, maar ‘n goeie oefening.  

I’m glad I’m me

No one looks the way I do
I have noticed that is true!
No one walks the way I walk
No one talks the way I talk
No one plays the way I play
No one says the things I say
I am special!
I am ME!
There’s no one else I’d rather be!

Original Author Unknown