Droom jy ook?

Vanoggend hoor ek ‘n radio-advertensie met iets soos: “as ons droom, sit ons ons voete in skoene wat ‘n nommer te groot is – ons moet ons drome ingroei / ons drome moet groter as ons wees.” Klink lekker. Wil hoeka mos nie skoene dra wat knyp nie…..

Droom is heerlik.

Nagmerries is aaklig! Maar darem baie lekker om wakker te word na daai nagmerrie en om te besef dis nie realiteit! En tog kom daai belaglike nagmerrie so dikwels in dieselfde gedaante terug! Daai irriterende droom dat jy nie voorberei is vir die les wat jy moet aanbied nie…

Maar nie altyd maklik om die moed te hê om ‘n droom in te haal nie, want dan moet jy hom doen, sussie! Jy kan nie net wil nie! Jy moet doen!!!

Elizabeth Gilbert, van Eat Pray Love faam, skryf in een van haar ander boeke die volgende oor haar pa: He didn’t quit his day job to follow his dream; he just folded his dream into his everyday life.

Dit klink darem so mooi.

Dis so al of my alledaagse bestaan my drome pootjie. Of is dit net ek wat verskoning soek? Of is dit my drome wat my laat struikel oor my elke dag se bestaan? Dit laat my heeltemal geknoop voel in my gedagtes – watter kant ookal om, kom dit daarop neer dat ek nie my drome teen Killarney spoed najaag nie.

Op watter ouderdom hou mens op met droom?

Of verander die drome net? Dalk na die soort wat ‘n middagslapie in ‘n sonkolletjie insluit … met so ‘n snorkie nou en dan en wakker skrik omdat jou leesboek uit jou hand uit geval het?