Wintervreugde

Dis werklik die eerste winter – en ek het al ‘n paar deurleef – waar mense nie kla wanneer dit reёn nie. 

Hier in die Kaap is ons intens bewus van water. Moes mos al lankal so wees, maar dis gewoonlik eers wanneer die wolf aan die deur klop, dat mens aandag gee aan watter verskil jou aandeel kan maak. Soos destyds met die elektrisiteits-debakel. Moes toe ook eers bietjie kragteloos gelaat word om te luister.

Deur die nag het ek geluister hoe die wind die watertjies naderwink. En voor ek weer aan die slaap kon raak, die wondersoete geluid van water wat drup-drup later ‘n dikker straaltjie word.

Andernag wonder ek toe so by myself: watter geluid maak water? Water op sigself het nie ‘n klank nie en ook nie ‘n kleur nie en ook nie ‘n vorm nie. Ook nie veronderstel om 'n reuk te he nie!

En toe ek namiddag hier by die venster uitloer, sak daar sowaar weer ‘n buitjie uit. Alte heerlik!