So leer ons mekaar ken

Verlede week stap ons een laatmiddag op soek na ‘n sonnetjie. Kronkel-kronkel word die stappie al langer en ons onthou dat ons nog by ‘n apteek moet inglip voor toemaaktyd.

Met die afstap in St George’s Mall, vang my oog ‘n vrou wat plat op die grond sit. Die manier waarop sy sit, lyk of daar iewers ‘n foutjie is. Ons stap nader en hurk by haar om te hoor of ons kan help. Dis ‘n Franse dokter – in Kaapstad vir ‘n konferensie – wat geval het. Sy is bang om op te staan, want sy het op haar knie geval en sy weet nie wat die skade is nie. Sy hou haar slanke handjie vas – lekker blou gekneus. Moes nogal ‘n harde slag gewees het!

So tussen ons help ons haar op. Haar Engels is goed en ons weet waar sy tuisgaan. Sy was op pad winkel toe om vir haar sokkies te koop. Vergeet om sokkies in te pak en die Kaapse koue kou haar. Maar o wee, sy is ver verby die plek waar sy moes sokkies koop!

Langs haar lê ‘n pakkie wat sy gekoop het. Dis Afrika-ornamente. Sy noem dat sy ‘n liefde het vir die goeters en dit in haar huis ophang. Ek dra die pakkie vir haar en tussen my en manlief stuur ons haar af in die laan in die rigting van die hotel waar sy tuisgaan. Ons stap by Woolworths in om vir haar sokkies te koop. Sy is dankbaar dat ons haar help en vra papier dat sy haar kontakdetail vir ons kan neerskryf. Indien ons in Frankryk is, moet ons haar sekerlik kontak.

Met die rustige stap verder, vra ons uit oor haar konferensie. Sy is ‘n spesialis op die gebied van cholera, bilharzia, besmette water en al die uitdagings wat daarmee gepaard gaan. Sy werk dikwels in Afrika, maar dis haar eerste besoek aan Kaapstad. Mooi en interessante vrou. 

Maar ek wil so graag vir haar sê sy moet maar daai ongemaklike “clogs” verruil vir ordentlike skoene!

Teen dié tyd is dit lekker donker en ons is dankbaar dat ons haar veilig tot in die voorportaal van haar hotel kon vergesel.

Nou wonder ek wanneer ons vir haar gaan kuier…..?!