Laatvruggies

Twee weke gelede gaan kuier ons met die lieflike Tuinroete langs in George omgewing. Wat ‘n mooie plek tussen die berge en woude.

Die landerye met bessies is alte aanloklik. Sommer gou beland ons met bakkies in die aarbeiland om te pluk en te peusel. Oeps! Mens mag nie proe terwyl jy pluk nie! En die bakkie word geinspekteer na die tyd om te kyk of jy nie die mooie rooie vruggies te hoog opgestapel het nie! (En daar het ek net weer gesien hoe ordentlik  my dogter grootgemaak is. Beslis pa se oorheersende gene – sy het nie een onwettig geproe nie. En ja, ek het….)

Dis die einde van die stroopsoet-seisoen, maar daar is nog oorgenoeg om te pluk en huis toe te neem. In ons jongdae het ek altyd gedroom van aarbeie by die pavlova om die Kersete mee af te sluit. Destyds was daar ‘n aarbei-kweker aan die buitewyke van Napier. Maar as ons daar verbygekom het op pad see toe, was dit altyd te laat – aarbeityd was verby! En in daai dae het ons nie geweet van bevrore bessies nie. Watwou! Dit was toe pas die begin van vrieskaste in huise!

Soms is ek ook soos die laatvruggies. Ampertjies te laat om te lewer wat van jou verwag word! Genadiglik partymaal net-net betyds!