Dis toe nie die hele storie nie…

So geniet ek toe die boek. Die een oor die wolwe.

Tot op ‘n stadium. Toe raak dit effe dik vir ‘n daalder. Darem net bietjie te lekker hoe daai dingetjies uitwerk…. Of nie….

Dis nou deel van die leesboeke. Sommige het ‘n lekkerte om en in hulle van die voorblad tot by Die Einde. En nee, dit hoef nie noodwendig te wees “ and they lived happily ever after” nie. Maar sommige skrywers raak effe lui iewers. Of die entoesiasme en ywer kwyn. Of die karakters wil nie meer saamspeel nie. Of die boek se publikasiedatum kom nader.

Maar boeta, daai skrywers wat enduit jou aan die raai en wonder en op die hoogste toppe hou!

Natuurlik stem ek nie saam met almal se lewenswaardes nie. Op bladsye glip sommige nog makliker saam tussen die lakens in as in die fliek of tv – om maar een sakie te noem. Maar, dis ‘n storieboek. En al hou ek van ware verhale, is daar ook plek vir fiksie. Soms dwing dit mens weer om net bietjie sakies te bedink. Dit roer bietjie aan daar waar dit vir jou ongemaklik is om te dink.

Nou ja, my boek is klaar gelees, alhoewel ek bietjie teleurgesteld was. So lekker begin en my aandag vasgevang…. Tot op ‘n stadium.

Dalk moet ek eers die nie-fiksie op my bedkassie nadertrek.

A Man Reading in a Garden - Honore Daumier 1808 - 1879

(Ek wonder watter boek hy besig was om te lees?!)