Klop-klop Kaaps ons saam

Dit doen mens goed om so bietjie tussen die skares te dwaal. Om na die Kaapse Afrikaans te luister, is altyd vir my ‘n saak van vreugde – onbevange eerlik.

Omdat ons midde-in die stad woon, kon ons gelukkig gistermiddag ‘n ruskansie in ons kasteel kom vang voor ons uiteindelik die Kaapse Klopse in aksie kon sien. Teen die tyd dat ons in Waalstraat kom, is die eerste vyf groepe al verby. Ons haal in by die volgende groep en besluit dit was genoeg. Maar ons het die saak darem beleef. Dit was goed om weer die storie van Tweede Nuwejaar te bedink. Vir die wat nie weet nie: dit was in die tyd van slawe aan die Kaap de Goeie Hoop gebruik dat die base op die eerste dag van die nuwe jaar feesvier. Die slawe moes werk om hulle te bedien. Die volgende dag was die base poegaai moeg van eet en drink en jolig wees en dit was die slawe se af-dag waarop hulle kon kuier.

Om die laaste dag van manlief se vakansie te vier, ry ons met die bus Waterfront toe. Dit wemel en woel daar. Klein, groot, oud, jonk, verspot, verkramp, verbaas, verwonderd. Daar is iets van alles. En ons verkyk ons aan die gemaklikes en die ge-“dress”des.

Saam met die laaste koue biertjie van die vakansie luister ons na die drie groepe Nederlanders wat rondom ons sit. Die eendersheid van ons tale is altyd opvallend – maar ai, daar is darem ‘n paar woordjies in my moedertaal wat ek nie verkeerd moet gebruik nie as ek die Hollandse taal wil spreken.

Vandag waai die suidoos de laaste papiertjie van die feesgety weg! Dis tyd om die nuwe jaar aan te vat. Kom, daar is ‘n ekonomie om te bou voordat ons weer begin wonder oor Kersgeskenke!