So begin ons lees…

My ma het graag die storie vertel hoe sy die nefie moes help met huiswerk. Sy was ‘n jongmeisie wat by haar verloofde (my pa) op die plaas gaan kuier het. Nefie se belangstelling was meer op wat deur die venster op die werf gebeur en elke nou en dan was daar vurige kommentaar oor waarmee oupa buite besig was. So is hulle eendag besig met ‘n klank-les. Op die foto is ‘n man met ‘n stok in sy hand en langsaan natuurlik die  klanke wat geoefen moet word. Nefie klink toe flink: “s-t-o-k” en toe, baie in sy skik met homself, spreek hy die woord wat pas geklink is, uit: “kierie”!

Ekself was ywerig leesgierig met my eie interpretasie van woorde en klanke. Hierdie is my eerste boek waaruit ek toe-oё kon “lees”.

En dit is hoe ek dit “gelees” het: 

“Hierdie bryn uier eet ek vir onderbyt!”

Ek is nog net so lief vir lees. En 'n ordentlike ontbyt met 'n vars plaaseier is hoog op my prioriteitslysie!