Die lekkerte en slegte

My rekenaar is my maatjie. Ek is baie lief vir my rekenaar. Ons speel baie saam.

Maar soms gesels ons – eintlik net ek - sommer hard. As hy (ja, ‘n rekenaar is manlik – nie maklik, manlik). Die saak is mos maar so. As dinge werk, is dit heerlik. As dinge haak, is dit nooit lekker nie. Nie met ‘n rekenaar nie, nie met ‘n ritssluiter (wat haak) nie, nie met enigiets anders nie. Haak laat my sommer staak.

Dan vra ek vir my liefie: “Kyk gou hier! Die ding wil nie wat ek wil nie…”. Dan staan liefie rustig en geduldig en (ek hoop) liefderik nader. En kyk. En vra: “Nou wat is fout? Dit werk dan!” Ja, ja, ja. Dit is soos dit is. As hy naby is, werk die goed.

Gister sit ek in iemand anders se huis en werk op my rekenaar. S-t-a-d-i-g. Die seine is swak. Ek moet rustig wees. Geduldig. Tydsaam. Nie haastig nie.

Maar ek is so lief vir my maatjie. Ons speel so lekker saam. Solank maatjie net nie dwarstrekkerig raak nie…. Foeitog, dis seker ‘n virus. Moet ook seker verstaan dat seisoensveranderinge dalk iets te make het met die saak. My maatjie het seker ‘n verkoue onder lede…. Of dalk raak my  maatjie senuweeagtig as ek so sukkel....