Skrop en skuur …

Van pret en plesier was daar die afgelope tyd volop!

Ek verstaan daai ding van Jack wat ‘n oninteressante seun raak as hy net werk en nooit speel nie…

 Maar die stoffies vergader en die vuil voetspoortjies vertel ‘n ander storie.

Vanoggend was dit ek en Little Miss Sunshine. Ja, sy het ‘n naam en sy doen haar naam gestand. Sommer gou-gou woerts-warts ons tweetjies hier om die hoeke en alles is weer reg vir die naweek.

Huis skoonmaak is nou wel nie my gunsteling tydverdryf nie, maar mens kan jouself mos maar beloon met ‘n koppie ordentlike koffie saam met die koerant as die werkie afgehandel is… En eintlik is dit mos tog te heerlik as alles weer ‘n slag skoon en afgestof is.

Lank gelede het ek vir my kind gesê sy moet asb nooit huis skoonmaak omdat ek kom kuier nie. Ek wil by haar kuier. Nie by haar huis nie. (Wel “in” haar huis!) Ek wonder of sy dit onthou?

Dis vir my so hartseer as ek hoor hoe mense skrop en skuur omdat iemand kom kuier. As dit jou forte is, doen dit, maar moet dit asb nooit doen omdat ek kom kuier nie. Dis so daai een van “wat sal die mense sê”. Dit plaas darem ‘n geweldige demper op mens se spontaneїteit. En ja, ek moet hard aan daai een werk om nie self daarin te trap nie…

Ek bewonder my vriendinne wat so fluks skoonmaak en wie se huise van voor tot agter blink. Maar hulle weet as hulle by my instap, is dit nie noodwendig so nie. Ek weet hulle aanvaar my (en my blyplek) vir wie ek is. Dis tog wat ware vriendskap beteken. My huis, my identiteit.

By ons vakansiehuis het ons ‘n reёl gehad: As iets jou pla, maak dit reg of doen iets daaraan. As jy jou koffiebeker iewers wil laat staan – doen dit. As dit iemand anders pla – doen iets daaraan! Die ou reёltjie sal ek beslis weer in ons aftreehuisie instel. Kan net sake meer ontspanne maak!