Sneeuwitjie

Gister het ek toe ook vir Snowy ontmoet. Die wit eekhoring in die Kompanjiestuin.

Om die regte hoek te kry om die sakie van eekhorings voer op “film” vas te lê, is ook ‘n missie op sy eie. Die skaduwees moet nie te veel wees nie, die voerder moet darem uit die regte hoek afgeneem word. En die fotograaf moet betyds besluit of dit ‘n foto vanuit sittende posisie moet wees. Want om plat op die grond te gaan sit en op te staan vanaf “platvoerse”posisie is nie meer so maklik soos in die jongdae nie!

En dan is sommige van die eekhorings letterlik en figuurlik uitgevreet.

So met ons stappie op soek na nog ‘n eekhoring om te voer, loop ek en nig toe vir Snowy raak. Onbewus daarvan dat dié spesiale eekhorinkie moontlik die enigste wittetjie in die omgewing is, lok ons haar(?) toe ook nader vir ‘n grondboontjie of twee. Gelukkig kry ek die skoot toe perfek reg.

By nadere ondersoek kom ek toe agter dat die wit eekhoring geruime tyd in die omgewing is. Ons het die diertjie nog net nooit voorheen opgemerk nie. Nou sal ek vir seker weer moet gaan soek. Ek wonder of Snowy altyd in min of meer dieselfde omgewing woon. Sal moet gaan kyk!