Hunkeringe

Nou het ek hierdie behoefte om voor ‘n warm stofie saam te kuier met mense wat omgee.

Ek onthou so goed my ouma se kombuis. Op die plaas was daar soms ‘n bakkie kaiings op die stoof. Vir kaiingkoekies. En soms het ouma koekiedeeg aangemaak waarmee heerlik gespeel is voor dit in die koolstoof gebak is. Gemmerbroodmannetjies! (Weer daai ding van –mannetjies! Nou wat van die vroutjies? Daai dae was daar nog nie so ‘n woord soos “seksisties” nie.)

Stoele is nadergetrek om naby aan die stoof se hitte te kom. Oupa met knipmes. En dalk net ‘n boekie wat uit die biltong gekerf word?

Later jare, nadat hulle van die plaas af dorp toe getrek het, het ouma ‘n AGA stoof gehad. Hoe sou sy dit geniet om te weet dis deesdae weer hoogmode! En die koperpype om die stoof is blink opgevryf. Selfs die vensterknippe en skarniere is gereeld blink gepoets.

Oupa se tuin het die heerlikste vars groente opgelewer. Met die surplus in die koelkamer of pakkamer op die werf. En flessies en botteltjies ingemaak. Konfyt gekook.

Maar nee, ek verlang nie na die ou dae nie. Ek verlang net na saamkuier. Na stories luister. Sommer net warmte ervaar. Voor die stofie. In my hart.