So lekker

Een van die groot lekkertes is om saam te kan kuier. Lag en gesels en sommer net jouself te kan wees saam met mense wat omgee. En om sommer net ‘n stukkie van mens se hart te mag deel.

Na baie jare van altyd bewus wees van “hoe laat is dit?” is dit vir my ‘n ekstra spesiale luukse om te kan agteroorsit en vergeet van tyd! Geen gaste wat ontvang moet word nie, niemand wat iets nodig het nie.

‘n Wyse man merk onlangs op: “O ja, julle het mos ‘n gastehuis gehad. Dis mos daai werk wat bestaan uit wag!” Slim man. Hy weet van. As mens nie wag vir gaste wat moet aankom nie, wag jy vir gaste wat (vir ontbyt of aandete) moet inkom, of moet vertrek! Dan wag jy vir gaste om te bevestig of hulle wel gaan kom bly, of jy wag vir die betaling. Tussendeur wag jy dat hulle moet uitgaan sodat jy hul beddens en baddens kan gaan skoonmaak. En wag net ‘n bietjie, ek wil hoor waarheen ek vandag kan gaan om die mooie Kaap te besigtig! Maar voor ek gaan, kan my hemp asseblief gestryk word? En ai tog, ek het my selfoonlaaier tuis vergeet – het jy dalk een?

Dit alles was vir my ‘n groot voorreg, maar hoe heerlik dat ek nou dit in my herinneringe boksie kan gaan soek … en weer daarin mag gaan wegbêre vir ‘n ander dag se onthou!