Golwende geilte

Dit moes sekerlik hierdie tyd van die jaar gewees het. Ons het deur die Overberg gery. Ek was hewig ontsteld oor die geelgeit. Gewoond aan die groen koringlande waaroor ons so lekker gesing het, was die nuwe kleur vir my eens te veel. Dit het vir my te neon en te onnatuurlik gelyk!  Skielik was dit ‘n “indringer” wat die koring en hawer en gars se plek kom steel. Wat ek voorheen so hier en daar gesien het as mosterd, was heel waarskynlik so met die tyd kanola wat aangeplant is.

Dit laat my dink aan ons Karoo-vriende en hul kinders wat by ons see-huis kom kuier het. Die wuiwende groen koring het heuphoogte gestaan en mens sou sweer ek en manlief het iets daarmee te doen gehad, so trots was ons op die landerye oraloor. Vir die Karoo-kinders was dit net te veel! Soveel groen was net nie waaraan hulle gewoond was nie!

Ons ry anderdag deur die Overberg. In sommige landerye staan die kanola gelyk met die grensdrade. In die laatwinter sonnetjie golf die landerye oor die bulte en laagtes. En raai, dis vir my mooi! Pragtig! Manlief moet selfs stop vir ‘n fotosessie. En ek kry so lus om dit te skilder!

So raak ons ongesiens aan nuwighede gewoond…