Stil stemming

Gister nog het ons ‘n wye draai deur die Karoo gestap en is van nuuts af bekoor.

Die stilte. Die eenvoud. 

En die skynbare niksheid. Tot jy jou afbuig en stilstaan. En stilword. Dis mos hoekom die Karoo daar is. Soos vriendin tereg opmerk: hier moet mens buig – op jou knieë gaan – om te sien en nie sommer net te kyk.

Wat ‘n voorreg om die sterre weer so naby te kan sien skitter dat mens dit soos ‘n bos blomme kan pluk en teen jou hart kan druk.

En bowenal die grootheid van God opnuut te kan ervaar.