Lieflike herinneringe

Gister het ek die voorreg gehad om bietjie van vergange se dae te “onthou” by ‘n baie spesiale tannie in onse lewens se totsiens-sê geleentheid. Die tannie wat ons as kinders leer fietsry het. En vir ons leer swem het in die oseaan – hondjie-swem oor die branders! Wat saam met ons sokker gespeel het en vir ons geleer het om “prentjies te maak”.  

By ‘n gasteplaas in die Strandveld het ons bymekaargekom. Die plek was spesiaal – naby die paaie waar ons saam teen kliprandjies en tussen fynbos gestap het.  

Lieflike bosse proteas en fynbos in emmers het my sommer ekstra laat verlang na plekke en tye van ander dae. Na my ma wat so lief was vir die natuur en blomme.

Maar dit was nie ‘n moedelose, hulpelose verlange nie. Dit was spesiale kans vir terugkyk en koester. Om weer te kan gesels met die versorgers wat destyds beide my ouers versorg het. Om te gesels met die vrou wie se ouma baie jare gelede vir ons galjoen oor die kole gebraai het. Wat patroontjies uit koerantpapier geknip het vir die spensrakke van die strandhuis waar ons vir ‘n paar jaar gewoon het. Dinge van eenvoud.

Heerlik gewees om weer al die familie te sien. En ja, ons sê dit mos maar gereeld by sulke geleenthede vir mekaar: “Hoekom sien ons mekaar net by begrafnisse?” Maar dis, soos altyd, lekker om saam te onthou.

En skielik merk ‘n niggie op: “Ons is die volgende linie.” En neef meen die blare in sy boom word nou bietjie geskud….  

Lieflike herinneringe. Kosbaar om te besef dis waarmee ons nou besig is.