Die eenvoud

Vanoggend lees ek: Amos het in die suide van Israel met skape en vye geboer.

Hoe wonderlik klink dit. Eenvoudig. Onopgesmuk.

En watter wonderlike heerlike kos het Amos op sy werf gehad! ‘n Stukkie lamsvleis en ‘n ryp vy. Mmmmm, koningskos!

Ek wonder wat Amos se vrou met die vye gedoen het. ‘n Bak ryp vye op haar grasmatjie vir middagete. Opgedien met suurrooom of joghurt wat sy self gemaak het? Dalk gedroog vir wanneer die vyebome nie dra nie? Dalk kon sy op ‘n wonderbaarlike manier dit in ‘n kleipot preserveer vir later? Onder die vyeboom in die koelte lafenis soek as Amos van die veld af terugkom met sy skape.

Hoeveel male sonder tal is daar soveel lekkerte hier om ons wat ons nie raaksien nie. Wat ons soms minag. As kind het ons die lieflikste granaatheining in ons agtertuin gehad. En ‘n reuse moerbeiboom waarin ons kon klim en eet tot die pers soppies ons gesigte (en klere!) besmeer. Maar ons het nie gedink dis luuks nie! Vandag moet ek diep delf om bessies en granaatpitte te koop!

Die vyeboorde, granate, bessies wat deesdae op plase aangeplant word, is verblydend! Boere dink anders as paar jaar gelede. Hulle moet nuut dink. By die modes van kos en grille en giere aanpas – eintlik vooruit al weet, want wat vandag op die tafel moet wees, moes “eergister” al geplant gewees het!

Uiteindelik is dit kwaliteit wat tel as dit by kos kom. Hoe beter die kwaliteit, hoe minder hoef jy met die produk te sukkel. Souse en omgetowerde bestanddele mag indrukwekkend lyk en uitsonderlik smaak, maar ai, ‘n skaaptjoppie en ‘n vy bly darem maar lekker!