Verskeidenheid

Die verskeidenheid blaartipes het my verras!

Manlief het my oorreed om die Drakensberge te oorwin. Wel nie “kaalvoet oor die Drakensberge” nie, maar ewenwel erg genoeg na my sin. So mor-mor met die eerste paar honderd tree, wonder ek toe hoekom ons dit nou weer doen? Liefie noem vinnig ‘n hele paar redes: om die natuur te geniet; vir oefening; omdat dit lekker is; sodat ons hierna weer lekker kan eet; vir ‘n koue bier…. Mmmm, sommige van die redes klink vir my meer aanvaarbaar as ander.

Dis ‘n heerlike koel dag. Bewolk. En die humiditeit glad nie hoog nie.

Ons hoop om nie nat te reёn nie en om nie in die mistigheid ingesluk te word nie. Nie verdwaal nie. Nie van die paadjie afdwaal nie. Nie val nie. Oorleef.

Dis stil en wonderskoon mooi. (Dis nou nadat ek my gesindheid bietjie aangepas het.)

Maar steil. Die stappaadjie is gerieflik uitgekap uit die rots en stap eintlik heel gemaklik – selfs ek moet dit erken! ‘n Ouerige paartjie kom van voor af en gee uitstekende raad. En ek beskou hulle so op ‘n afstand: as hulle kan, kan ek ook. Altyd goeie motivering.

Die plantegroei verras my. Ek het nog nooit soveel verskillende blaartipes om my gesien nie! En dit lig die staptog tot 'n nuwe hoogte! Dit maak die tred effe ligter. En die veld is vrolik en blom oraloor. Tog te mooi! En elke hier en daar ‘n blommetjie of plant wat ons nog nooit gesien het nie! 

En die bier aan die einde van die stap was heerlik yskoud en verfrissend. En met dié merk manlief so ewe op: die motor is nog so ‘n halfuur se stap van ons af….