Skop jou skoene uit

Tog te lekker om mens se skoene uit te skop.

Nie nodig vir opdress vir kantoor toe of vergadering toe of winkel toe nie.

En saam met die skoene-uitskop-stadium kom ‘n heeltemal nuwe stel reёls. Amper soos toe die kinders nog tieners was en ons enigste reёl by die strandhuis was: As iets jou pla, maak dit reg.

Skielik kan mens boek lees wanneer jy wil, so lank jy wil.

Dit voel kompleet soos skoolvakansie van ouds. Sonder die rapport.

Maar dan kom die verantwoordelikheidsin. Die stukkie wat ek moet uitvind: wat maak my lewe op hierdie stadium sinvol? Wat is dit wat ek moet doen wat ‘n verskil maak aan die nabyheid en nabywees hier om my? En verder weg?

Want net skoene uitskop kan tog nie al wees nie. Daar is immers iewers ‘n klippie met ‘n skerp randjie of ‘n dorinkie wat iewers pla. Met reg. Iets wat iewers dringend aandag vra. Die keuse bly myne: ignoreer ek dit of doen ek iets daaraan? Sekerlik nie nodig om oorboord te gaan nie, maar soms tyd om weer die skoene aan te trek. Al is dit vir net ‘n rukkie. Om weer later die skoene uit te kan (en te mag) skop.