Om die eerlike waarheid te sê…
Laat ek dit nou
maar erken. Ek is ‘n bedorwe brok. ‘n Yslike een.
As ek aankom by ‘n
plek waar ek moet oorbly – gewoonlik na ‘n dag se agterpaaie ry – en die
blyplek lyk nie vir my so erg na my smaak nie, is ek ‘n suurknol. Skoonseun het
my al goed uitgekyk en troos met ‘n vorige keer se aankoms by ‘n “vreemde donker plek”: toemaar, môreoggend as
die son opkom, lyk dit beter. En ja, dit is so.
Maar hierdie keer
is hy nie naby om die grille te laat bedaar nie. En ek gril maklik vir
grillerige goed. En vir plekke waar ek moet oorbly wat so effe “donker” lyk.
Manlief se sonnige, positiewe geaardheid ken nie neusoptrekkerigheid nie. Alles
is vir hom “ag, kyk hoe lekker!”
So kom ons by een
van Natalse Parke se blyplek aan in die Oribi Gorge. Basies. Donker. En ek
wonder hoe ek drie nagte hier gaan bly. Ook nie veel te doen nie. En dis bewolk
en ‘n reёntjie wat elke nou en dan neersif.
Maar ai, as die
vuurtjie eers aangesteek is en die eerste sundownertjie
geskink is, is alles al so ‘n graad of wat beter. Muskiete word beheer en die geitjies
weggejaag. Die ape het gaan slaap en die eerste loerie kom kuier in die naaste
boom.
En met die nuwe
dag is daar skielik hoop! Wat ‘n heerlike kuierplek! So eenvoudig en
afgesonderd! Ons ontdek nuwe paadjies en avonture in die omtrek. En om nat te
reёn, is heerlik vir mense uit die woestynstad.
Om die eerlike waarheid
te sê, is Oribi Gorge Reservaat ‘n plek van eenvoud in die natuur. Onopgesmuk.
Net wat manlief nodig het. En raai, as die vreemdheid nie meer so vreemd is
nie, is dit selfs vir my ook lekker. Dis net daai aankoms en daai kennismaking
met al die gediertetjies en dinge…. As my oё net eers gewoond is aan die
donkerte van die blyplekkie en die nuwe dag vir my die mooi oopvou...
No comments:
Post a Comment