Spartel jy (ook) soms?

Met my koppie suurlemoen-en-rooibostee sit ek vroegoggend op die stoep en hou die gediertetjies dop. Die drie pragtige wit eendjies hier onder op ons werf geniet dit om in die water te baljaar. Met die dam wat dolleeg is, het van die inwoners plastiek baddens vir die geveerde vriende uitgesit. Nou plas die eende dat die water sulke boë deur die lug trek!

Die eende moet beurte maak om te bad. Dit is ‘n gespartel. Die bak is effe kleiner as waaraan hulle gewoond is.

Ek sit en wonder oor die gespartel. Soms spartel ek ook. Soms is die bak te klein. Maak nie saak of daar goedhartiges om my geskaar is wat “bakke met water” aandra as dit droogte is nie, as daai bak te klein voel, pla dit.

Hoekom maak ons soms die lewe vir mense om ons moeilik? Dis dan tog vir ons so heerlik as alles net lekker is?

Maar is “altyd net lekker” noodwendig goed? Hmmmm, tyd dat ek uit daai bak klim, my droogskud en aanwaggel. Iemand anders se beurt om by die waterbak uit te kom.